Haftaya kötü başladım.. Sabah evden çıktım, bir kaç adım attım, sağda gözüme birşey çarptı, ilk başta anlamadım, biraz dikkatli baktığımda ah diye bir çığlık koptu içimde 🙁
Apartmanımızın yavru kedisi, yavru dediğime bakmayın biraz büyümeye başlamıştı, çok sevimli olmuştu. O beyaz güzellik yerde yatıyordu, ezilmişti. Bakmamla başımı çevirmem bir oldu, dayanamadım, inanmak istemedim.
İleri bir kaç adım attım, tekrar kafamı çevirip bakmak istedim ama yapamadım.
2 kaldırım arası çok kısa mesafeydi, kesin her zaman ki gibi o dar sokaklarda hızlı giden bir araba ezdi, yada yanan yeşil ışığa yetişmek için sonuna kadar gaza abanan insanoğlu!
Hala gözlerim dolu, aklıma geldikçe kötü oluyorum.
Yollarda ezilen parçalanan hayvanları gördükçe içim sızlıyor. En azından ezildiğinde hala yaşıyorsa bir umut için lütfen veterinere götürün. Arabamın koltukları kan olacak diye düşünmeyin, bir canlı için vereceğiniz mücadelenin sevabını düşünün.
Yeni çıkan yasa uyarınca çarptığınız hayvanları veterinere götürdüğünüzde bütün masraflar trafik sigortanızca karşılanıyor diye biliyorum, ama cebinden bir kuruş çıkmasını istemeyen milletimiz bu konuyu sigorta şirketine iyice sorsun, öğrensin.
Tek ihtiyacınız olan biraz merhamet, biraz vicdan…
